die geniale vondst voorbij nu op weg naar gestoorde opinie

denk niet zwart-wit

‘they will not force us, not control us’

– van Muse dus –

roze bril leidt ook al af

apathische sleur bruut opgeschrikt

woordenstraatje van zwaar gemoed

druk bewandeld, nee met voeten getreden

open zenuwen badend in aanschijn zweet

bescheidenheid ondergraven door vlagen hoogmoed

ervaar de rijkdom van pas gemaaid gras, o ja?

gebogen ruggengraat draagt temperamentvol zacht karakter

overlevend rimpelingen water, toekomstige hoop in dat verschiet

geest uit raderenwerk systeem als ware de fles

gezonde variabelen vitaal onderuit

pianoklanken resoneren forte, verraden eigenzinnige inborst

als je wint vriendenmob paraat, diskwalificerend grijze massa

bekend tegen wil en dank: toch maar anoniem

[Fons Wolterink, 8 augustus 2016] FW

..wat nou hè als onze mond kon kijken
het hart woorden tikt
de ziel slechts bedenkt

het hoofd waarneemt

de neus verfrist

je lichaam een omhullende liefdesmantel

emoties paraderend opgaan in verkoelen

oren en ogen meanderend jouw leven

hoe zou de wereld er dan uitzien,

vraag ik mij nu hardop af

zielsveel..

FW

Je kent het wel: halfschuin terug knipogen tegen de hoogstaande zon met samengeknepen ogen voordat deze voor een poos achter een onschuldige witgrijze wolk verdwijnt. Mijmerend koester je haar aanwezigheid. Afhankelijk van jouw stemming en gebeurtenis ervaar je dit als opluchting of afzien. Daarbij brengt de dag in Mogadishu oorlogsspanning voorafgegaan door het gezamenlijk gebed terwijl in hartje Amsterdam cruisende homo’s hun luxeprobleempjes afwentelen op elkaar ondertussen bespuugd wordend door Nederlands-Marokkaanse cultuur-etters. De groene plastic gieter staat er werkloos bij in het volkstuintje tussen de Jordaanse hofjes, afgelopen regenperiode maakt hem nu nog overbodig. Een merel scheert over de menigte op zoek naar vers leven in de vorm van een regenworm. Het leven hobbelt door soms ruw onderbroken door bizarre schokken. Daar kan geen leger, premier of burgervader iets aan voorkomen. Ook de dierenwereld doet haar ding op strijd van leven en dood. Gewapende jeugdmillities patrouilleren op de gammele hoofdstraten voorzien van sigarettenpeuken vol geluk. Het licht valt en de schemeravond breekt een potje aan: volgt alledaagse rust of buitengewone daden van achterlijkheid? Van Nieuw-Zeeland tot Alaska, nee vooral Rio de Janeiro tot Amsterdam maar ook in zuid-noord gerichte wereldplaatsen: overal siddert, beeft en baadt de wereld in aanschijn van leven en dood.

[Fons Wolterink, 5 augustus 2016] FW

je vraagt je af, wie is hij

wat beweegt hem,

beter wat blokkeert hem

waarom doet ie als ie doet

– mijn blinde vlekken steeds kleiner

mijn mysterie alsmaar groter –

de stem zal klinken en een plaatsje zoeken

in de mondiale kakofonie

geremd door fatsoen en etiquette

politieke correctheid snel weggeslagen door emoties

schreeuwend om rechtvaardigheid

een weg banend door angstig landschap

op zoek naar liefde

knisperend als een vuur van verlangen

[Fons Wolterink, 5 augustus 2016] FW

onbeduidende schepsels krioelen verward

al lang berooid van bepakte idealen

bek dichtgeschroeid door het systeem

van winsten samenkomend in economische groei

nare gasten dicteren in onwetend maatpak van kennis

burgers stikkend door prak van onkauwbare lasten

bewegen voor de vorm

beeldvorming en schreeuwende uitingen regeren

decadente show gaat immer door

ik neem nog een appel

bijtend het zoetzuur: zuigend slurpende naar vitamines

broodnodig overbodige ballast lozend

uitkotsend gal van wereldse zaken

loeiend apathische windvlagen spelen op

nuttige diertjes weten ook niet beter dan te leven

Schuytgraaf in Arnhem bibbert net als Nederland en Europa

tectonische platen van politiek en macht veroorzaken deze siddering

onze wereld alsook het individu acteren zombie de nieuwe clown

Dotan’s schaduwwind omhuld haar

[Fons Wolterink, 5 augustus 2016] FW

.. wat als
alles zou passen in .., nee

uit de koker zou komen,

beraamd door ivoren torens,

waaruit ze je bekijken alsof zij een buitenaardse brigade vormen

op zoek naar controle, beter sturing

iedere gedraging geprogrammeerd in .. : algoritmes

tijdlijn van jouw dag opgeslagen in oneindige databanken

toekomst dan ideaal maakbaar?

alle ego’s niets meer of minder dan digitale eenheden

operatie vordert elke dag gestaag

belanghebbenden boeken progressie

.. grillen menselijk handelen alsook heersende emoties

onmogelijk te kanaliseren,

laat staan menselijke biologie vooral brein

bureaucratische surveillance doodlopende straat,

komt ooit uit..

collectieve ‘ervaringsgeweten’ valt niet te muteren

kunstmatige intelligentie groot goed als hulpmiddel, geen einddoel

informatie technologie: richt je blik dan maar op vastleggen van het heelal ..

bestaanszekerheid – iets meer – gegarandeerd!

[Fons Wolterink, 5 augustus 2016]

..zoals een stroom beekt door coulissenlandschap 

hoor jij bij mij

knikkerende en touwtje springende jeugd al lang ingewisseld voor kids into digitale ‘shit’

– maar langs dat tuinpad –

diepe groeven in bezweet gezicht

een boer strobaalt grasoogst als in tetrisgedicht

donderregen dreigt als sociale controle buurtschap

tweetend buzzen wij luid aan dovemansoren gericht

oogst van eigengereide generatie

ergo bytes sluiten natuur niet uit

– ik was een kind en wist niet beter –

idealen sloffen van landweggetje nieuwbouwwijk in

retro anno nu gouden nostalgisch verlangen

geld uit ijle lucht gebakken zoete broodjes

gelijk bitcoins als duurzaam naoberschap

doorkijkhuizen – waar bankstel staat bij Mien –

steden van ontaarde lui in drugspanden

globale dorp letterlijk te kakken gezet

paradox essentie vooruitgang ná meer en meer

– wat leefden ze eenvoudig toen -.. 
[Fons Wolterink, 5 juni 2016]

mallemolen van het leven  

emoties staan rede, nee laatste zit eerste in de weg

hoe dan ook

nu alles pais en vree

zomernatuurgevoel geeft laatste duwtje

voorspelbare wezens

koken gaar in eigen lichaamssap

zelfingenomen weifelende laven

op zoek naar doel via zandpad liever snelweg

briesje kietelt stoicijnse gelaat

avondschemer knipoogt naar verloren onschuld

kuddedieren

silhouetten verstilde tuinplanten kijken belangstellend toe

gekeuvel buitenmensen doet buurt vibreren

over half jaar slechts schim over

herfstige humeuren zetten boel weer op scherp

pathetische naïevelingen

brood en spelen gepasseerd

jaarwisseling oprit naar nieuwe kansen

lentekriebels ontluiken, ja zomer tettert weer door onze lijven

vuur, water, aarde en as

niet te vatten, doorvoel het maar

[Fons Wolterink, 4 juni 2016]

echte besef volgt na de valverlammende pijn dooft vuur euforie

takjes heupwiegden buiten in schemering

hoe mooi kon alles zijn

zomeravond

berusting over wat komen gaat

alles is er, hoe lang nog

zwarte onderstroom schuurt

alles waaraan wij hechten

emotionele sap verder geperst

dansende muggen

nostalgie voedt

het pure

ja slechts illusie

nagelbijtend stompje hoop

rookgordijnende spiegels 

klanken overstemmen

naakte chaos

aardlingen

[Fons Wolterink, 3 juni 2016]

plons in moment van bewustzijn

vlagen van verstandsverwatering

striemende tegenstand met rimpelingen

zweetdruppel van angst welt op

toch meandert liefde door systemen 

waarneming oceaandiep vol overgave

spartelend van onzeker geluk

condenserende onmacht vult glas

proostend op fenomenen én water

[Fons Wolterink, 28 mei 2016]